هسته اصلی طراحی ارگونومیک بهینه سازی طراحی محصولات با روشهای علمی از طریق درک عمیق از ساختار انسان ، خصوصیات حرکتی و عادات رفتاری و بهبود کارآیی ، راحتی و ایمنی آنهاست. در طراحی پوشش ، ارگونومی عمدتاً در مفاهیم اصلی زیر منعکس می شود:
تطبیق متناسب و منحنی: طراحی آسترها باید منحنی ها و اختلاف اندازه قسمت های مختلف بدن انسان را در نظر بگیرند تا اطمینان حاصل شود که آستر می تواند منحنی بدن را بدون احساس خیلی محکم یا خیلی شل متناسب کند. برای پوشیدن لباس های مختلف ، سنین و شکل بدن ، طراحی پوشش ها باید مطابق با داده های ارگونومیک به طور منطقی از نظر اندازه و شکل طراحی شود تا از راحتی و پوشیدن احساس هنگام پوشیدن اطمینان حاصل شود.
راحتی فعالیت: هنگام طراحی آستر ، طیف وسیعی از فعالیت های پوشنده باید مورد توجه قرار گیرد ، به خصوص برای صحنه هایی که نیاز به فعالیت های در مقیاس بزرگ مانند ورزش ، ماجراهای در فضای باز و غیره دارند.
رطوبت و تنفس: طراحی ارگونومیک بر بهبود رطوبت و قابلیت تنفس آستر ، تنظیم موثر دمای بدن و رطوبت ، خشک و راحت نگه داشتن پوست متمرکز است. استفاده از پارچه های جذب رطوبت و سریع خشک کردن یا افزودن طراحی سوراخ تنفس می تواند به طور موثری تجربه پوشیدن را بهبود بخشد ، به خصوص در محیط های مرطوب یا درجه حرارت بالا.
عملکرد محافظ: در بعضی از موارد خاص ، مانند طراحی لباس کار یا لباس محافظ ایمنی ، طراحی ارگونومیک آستر نیز شامل محافظت از قطعات کلیدی است. با افزودن لنت ها ، مواد تقویت کننده یا لایه های محافظ ، عملکرد محافظ لباس بهبود می یابد ، تأثیر ضربه خارجی یا اصطکاک بر روی پوشنده کاهش می یابد و از پوست و مفاصل ما محافظت می شود. $ $ $
